Matematyka.pl

No ja niestety nie mogę oddawać, bo mam anemię i niedobory. ;/

Ja oddaję krew regularnie i też mam objawu anemi ale wystarczy że podbuduję się witaminami i mogę iść oddać krew. A o jakie niedobory Ci chodzi? Witamin?

Ja niestety nie mogę oddawać krwi, bo mam silną anemię.

A ja mikroskopijne BMI. Jem podwójne porcje,a ważę 15 kilo za mało.

Witam wszystkich Widzę, że temat troszkę ucichł, ale może ktoś przeczyta moje wypociny.
1,5 miesiąca temu oddałam krew po raz trzeci. Stwierdziłam, że warto pomagać! Dobro do nas potem wróci
Do oddania krwi po raz pierwszy zmotywowała mnie akcja zbiórki krwi dla kibiców Lechii Gdańsk, którzy zostali poszkodowani w wypadku. Stwierdziłam, że kolegom po szalu trzeba pomóc, w takich momentach jesteśmy ponad podziałami. To wydarzenie skłoniło mnie do oddania krwi (już bez szczegółowego nadania jej) po raz drugi i po raz trzeci.
Szczerze mówiąc od zawsze byłam osobą bojącą się igieł,pobierania krwi itd. Jednak teraz czuję, że pokonałam swoją słabość i z uśmiechem na twarzy idę oddawać krew po raz kolejny.
Warto pomagać, bo może (oczywiście nikomu tego nie życzę, sobie również) kiedyś nam również będzie ona potrzebna.
Pozdrawiam!

Tylko pogratulować. Ja właśnie dlatego chcę przekroczyć 70 kg, a nie ważę 60...

fanatyczka1922, więksozść ludzi odwraca głowę przy wbijaniu igły

Ser Cubus pisze:fanatyczka1922, więksozść ludzi odwraca głowę przy wbijaniu igły

Prawdę mówiąc pierwszym razem odwróciłam głowę Jednak teraz nawet mi to nie przeszkadza. Dodatkowo zawsze trafiam na miłe panie, które pobierają krew. Szybko wszystko idzie. Tak więc myślę, że to też działa na psychikę, że człowiek czuje się lepiej i mniej się boi tej igły
Teraz czekam na połowę listopada i wybieram się znów do centrum krwiodawstwa

ja właśnie za pierwszym razem patrzałem, a potem już nie. Po prostu nie ma w tym nic przyjemnego.

Mi za pierwszym razem pękła żyła, więc cieszę się, że nie patrzyłam... przez 2 tyg. miałam granatową rękę :/ Jednak nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło!

Ser Cubus pisze:ja właśnie za pierwszym razem patrzałem, a potem już nie. Po prostu nie ma w tym nic przyjemnego.

Pewne badania wykazały, że patrzenie na wbijaną w ciało igłę jest dla pacjenta mniej bolesne, niż odwracanie wzroku od tego widoku. Zatem może na przyszłość warto jednak rzucić okiem

Mówimy o małych igłach, bo na biopsji nawet mimo znieczulenia bym umarł, gdyby babka nie kazała mi oczu odwrócić 15 cm igły...

Co do patrzenia na igły to ja tam wolę nie obserwować np. takiej punkcji;)-- 13 wrz 2013, o 11:42 --Mam pytanie co do oddawania krwi.
Czy przeszkodą jest przebycie wirusowego zapalenia opon mózgowych? Wiem, że przez pół roku na pewno nie można. A co po tym okresie?

Najlepiej zapytać się w punkcie krwiodawczym.

Wiem, wiem. Tylko póki co nie po drodze mi tam i myślałem, że może ktoś mi tutaj odpowie;)