Matematyka.pl

W książce Juliusza Verne Bez góry i dołu zarówno plany, jak i podjęte później działania (zmierzające do przesunięcia osi obrotu Ziemi w celu uczynienia Antarktydy zdatnej do zamieszkania) opierają się na obliczeniach jednego z bohaterów. Obliczeniach błędnych, jak się okazuje na końcu tej powieści (która zdecydowanie wybitną nie jest).

A może chodzi o błąd rachunkowy z powieści Szatan z siódmej klasy Kornela Makuszyńskiego?

Powieść o którą pytam zaczyna się od takiego stwierdzenia

Eden Stanisława Lema

To jest prawie na pewno odpowiedź, o którą chodziło a4karo więc od razu zadam następne.

Historie miłosne

syn urodzony z kobiety
prawie z Matki Boskiej Częstochowskiej

katechetki z bransoletkami do łokci
rodziła synów i ciebie syna też

ściągała majtki przed aktem prokreacji
nie rozebrała się z koszuli nocnej

wstyd grzech obnażanie Sodoma i Gomora

sutki dla synów nie dla mężczyzny
on tylko dla niej był dawcą spermy

nad którą płakała gdy się rozlała na koszulę nocną
na śnieżno białe uda

na zrosty na brzuchu po poradach
na żylaki na prześcieradło

druga kobieta syna (nie matka)

z tych historii miłosnych
piękna studentka ruda wszędzie była z nim

dzień noc i kochali się na śmierć
wzięli psa ze schroniska kundla

pił piwo z miseczki (wolał Lecha od Żubra)
jeszcze pił wodę

był z nimi we wszystkich wynajętych pokojach
porzuciła ruda syna kobiety prawie świętej

po tylu latach nie wytrzymała
na jego skórze ciągle czuła zapach konfesjonału

liturgii mszy pogrzebowych
skóra jego była jak hostia biała przeźroczysta

zostawiła go i psa


Proszę podać 3 środki stylistyczne z tego wiersza.

A więcej wierszy tej poetki dość często wulgarnych i prawie zawsze turpistycznych, a przede wszystkim całkiem łatwych w zrozumieniu, można przeczytać tutaj

Zaczniemy od low-hanging fruit:
porównanie („skóra jego była jak hostia biała przeźroczysta");
teraz trudniejsze, mianowicie swego rodzaju
parenteza (chociażby tutaj: „pił piwo z miseczki (wolał Lecha od Żubra)";
i nieco naciągając anafora
(„na zrosty na brzuchu po poradach
na żylaki na prześcieradło")

Zadajesz

W tej książce niefrasobliwe nieprawomyślne zdanie napisane na pocztówce całkowicie zmienia bieg życia głównego bohatera. O inną książkę tego autora już zdążyłem tu pytać.

Jakaś podpowiedź?

Czwórka narratorów, absurdy komunizmu w środkowoeuropejskim kraju, którego już nie ma, pesymizm w cholerę, gorzki smak zemsty, takie tam.

To jakiś Żart.

Tak, zadajesz.

Jaki polski cykl powieściowy ma ponad setkę tomów?


PS
Może dodam, że autorem Żartu jest Milan Kundera.

Czy się nadaje jako cykl powieściowy?

Niestety nie, gdyż jest to jedynie seria wydawnicza. Ponadto książeczki te trudno nazwać powieściami.

Wiki:
Cykl powieściowy - odmiana cyklu literackiego; zespół powieści, z reguły jednego autora, które nie tracąc samodzielności, tworzą nadrzędną całość poprzez wspólnotę powtarzających się motywów i składników treści, w tym przede wszystkim takich elementów świata przedstawionego jak główne i uboczne postaci literackie czy środowisko społeczne.(...)
W Polsce cykle powieściowe tworzyli m.in. Henryk Sienkiewicz (Trylogia), Maria Dąbrowska (Noce i dnie), Alfred Szklarski (cykl powieści o przygodach Tomka Wilmowskiego).

A może cykl o Panu Samochodziku?

Owszem.