Matematyka.pl

Anathema - One Last Goodbye
Nirvana - The Man Who Sold The World



//RM

Summer love ;(

wings - my love

Deep Purple - Soldier of Fortune
Anathema - One Last Goodbye
Utwory SDMu do wierszy Edwarda Stachury

tyle mi przychodzi na myśl w tej chwili...

Ktoś wspominał o Alice in Chains i zgadzam się, bardzo posępny jest nastrój ich piosenek (mam tylko jedną płytę i może jeszcze słyszałem parę innych utworów, więc nie będę się ogólnie wypowiadał), poza tym może nie typowo smutna, ale też w klimacie zdecydowanie nieradosnym:
Deep Purple - Child in Time
A teraz odpowiem na stare pytanie:

PFloyd pisze:btw. sporo na tym forum fanów PF - był ktoś w te wakacji na koncercie Gilmour'a w Gdańsku?

Ja byłem z bratem, fantastyczny koncert, pamiętam, że jak zaczęli grać, a potem jeszcze Time był (mój ulubiony) to mi ciarki przeszły po plecach i nie chciały zejść. Świetne też było, jak we wstępie do "Shine on you crazy diamond" korzystali z prawdziwych kieliszków no i jeszcze wspaniałe "Echoes". Chciałbym kiedyś jeszcze raz pójść na taki koncert.

kasia kowalska - wyznanie.. az lezki w oku ; p

Comma pisze:Nie powiem, że najsmutniejsza w historii, ale na pewno pełna ekspresji i o tematyce raczej depresyjnej:
My Chemical Romance - The Ghost Of You

Zlodiej pisze:Radiohead - Creep

Three Days Grace - Never too late
RHCP - Don't forget me
3 doors down - let me go

Dla mnie najsmutniejsza jest ta ktoś dawno temu mi ją polecił przez gg i muszę przyznać, że łezka się kręci.

My Chemical Romance - Cancer
Switchfoot - You
The used - On my own

Pearl Jam - Last Kiss

Machine Head - Descend The Shades Of Night

Gwiezdne Łopaty, część IX.
W sumie tematy typu „naj-" są trochę głupawe (ale to dokładnie jak ja), z uwagi na oczywisty subiektywizm takich zestawień, acz i tak mi się nie chce klepać projektu (a poza tym tytuł trochę się rozmija z rozwinięciem tematu, i dobrze).

Bardzo się cieszę, że wymieniono utwór Dust in the Wind grupy Kansas (no ale jak ktoś ma nick PFloyd, to raczej nie może mieć najgorszego gustu ), piękno, prostota i głęboki smutek płynące z tego utworu zawsze mnie ujmują.

Radiohead, How to Disappear Completely
(jak już wspomniano, zespół ten w ogóle ma wiele takich radosnych kawałków, acz ten najlepiej oddaje pewne moje nastroje) – może nawet nie miał to być w założeniu smutny utwór.

Marek Grechuta, Ocalić od zapomnienia (tekst to oczywiście fragment utworu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego) – w zasadzie pobrzmiewa w tym raczej melancholia, znowuż nie powiedziałbym iż z założenia jest to posępny utwór, ale będąc małym dzieckiem (będąc młodą lekarką ) zawsze zanosiłem się płaczem, gdy tego słuchałem i zostało mi to do dzisiaj.

Kate Bush, Deeper Understanding – no tutaj to już ryczę po całości, gdyż idealnie to do mnie pasuje (ale nie lubię wersji z Director's Cut, jak dla mnie lepsza jest ta wcześniejsza, z płyty The Sensual World, ze wsparciem Tria Bulgarka).

Coma, Zaprzepaszczone siły wielkiej armii świętych znaków
– wiem, dla niektórych to po prostu grafomańskie popisy i tyle, ale do mnie trafia i tyle.
Tylko dlaczego ja
Z takim nieludzkim strachem
Nie potrafię

O, i dobrze widzieć, że wspomniano grupę Alice in Chains, szacuneczeg.

Jedną z takich najsmutniejszych piosenek jest Ben Folds – „Five Brick”

To ostatnia niedziela Mieczysława Fogga

A jak jesteśmy przy polskich, to nie wiem, jakim cudem pominąłem to:

Kod: Zaznacz cały

https://www.youtube.com/watch?v=fpAr4Xd8sbo

Dziś możemy dotknąć się
naszymi pustymi duszami
Obnażyć swe oszustwa
i nasze wypalone sumienia