Dokładnie. Te dość jałową dyskusję doskonale skwitował jerzozwierz.jerzozwierz pisze:Ja powiem krótko: Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Ja tez powiem krotko. Jesli ktos chcialby sie przygotowac do OM, ale mu sie nie chce to wtedy ktos do pomocy sie przydaje, zeby nabral checi(tak czasem mam ).jerzozwierz pisze:Ja powiem krótko: Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Myślę, że nawet jakby ktoś miał chęci, to z matematyki Nobla nie dostanie .johnny pisze:Ale nagrody Nobla wtedy nie zdobedzie... ^^
Na podstawie obserwacji/rozmowy z iloma osobami wysnuwasz taki wniosek?jerzozwierz pisze:Ja powiem krótko: Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Święta prawda, ale to dotyczy tylko przypadków bardzo zdeterminowanych o ogromnej motywacji, niesłomianym zapale i kilku innych cechach, o których większość może pomarzyć. Jednak większości śmiertelników (a grupa tych wybitnie zmobilizowanych nie zawsze pokrywa się jeszcze z uzdolnionymi w odpowiednim kierunku, więc...) potrzebuje czegoś, co choćby raz na jakiś go zmotywuje do pracy. I ośmielę się stwierdzić, że często nawet większą rolę od świetnych nauczycieli (nie umniejszając ich roli) odgrywa atmosfera szkoły, w której się pracuje, grupka ludzi, zdrowa rywalizacja. A nie wiem czy można obok siebie stawiać zdrową rywalizację i opłacanie kursu olimpijskiego, może się to nie wyklucza, ale trochę gryzie. Ogólnie popieram zdanie, że:jerzozwierz pisze:Ja powiem krótko: Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Piszę to czerpiąc doświadczenie ze swojego przykładu i obserwacji innych.Powinni raczej tworzyć więcej takich szkół jak Staszic, tyle że raczej ciężkim wyzwaniem byłoby wyrobienie szkole tak dużej renomy, bo pchali się do niej wszyscy najlepsi matematycy z okolicy i przy okazji nie okazywali się oni tylko 'matematykami'.
Myślę, że jerzozwierz czerpie to przede wszystkim z autopsji. Chodzi do jakiegoś żalowego liceum, ale ma wolę, sam sporo pracuje i ma aktualnie w I klasie tytuł laureata OM.patry93 pisze:Na podstawie obserwacji/rozmowy z iloma osobami wysnuwasz taki wniosek?jerzozwierz pisze:Ja powiem krótko: Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Cóż... Jeżeli czyjaś motywacja jest w stylu "Hmmm... No w zasadzie, to jestem zdolny, ale też leniwy, a niestety nie chodzę do dobrej szkoły, to wszystko przez to!", to se może wsadzić w dupę OM, bo naprawdę to nie polega na tym.MateuszL pisze:Święta prawda, ale to dotyczy tylko przypadków bardzo zdeterminowanych o ogromnej motywacji, niesłomianym zapale i kilku innych cechach, o których większość może pomarzyć.jerzozwierz pisze:Ja powiem krótko: Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Sam jerzozwierz nie odpowiedział, ale jeśli jest tak, jak piszesz, to... niedobrze, ponieważ z autopsji nie da się wyprowadzać takich wniosków (że niby co, skoro mnie tak a tak idzie, to innym też (oczywiście przy założeniu porównywalnej pracy samodzielnie w domu)? Co najmniej dziwne ).Swistak pisze:Myślę, że jerzozwierz czerpie to przede wszystkim z autopsji. Chodzi do jakiegoś żalowego liceum, ale ma wolę, sam sporo pracuje i ma aktualnie w I klasie tytuł laureata OM.
Jeżeli pijesz do mnie, to wcale nie to miałem na myśli. Jeżeli dobrze mi się wydaje, to od gimnazjum chodzisz do "szkół olimpijskich". Ja uczęszczałem do gimnazjum, do którego obcy może bać się wejść, bo kwiat młodzieży w dresach czai się i szuka rozrywki w ich rozumieniu tego pojęcia. Pracowałem jednak mimo atmosfery wybitnie temu niesprzyjającej. Przy wyborze liceum zdecydowałem się na tzw. "szkołę olimpijską", kop motywacyjny był niezmierzony, a co najważniejsze, trzyma cały czas. To naprawdę pomaga. I nie chodzi o zwalanie odpowiedzialności z własnego nieróbstwa na warunki, bo nigdy tego nie robiłem, ale różnica jest wyraźna. Serio.Swistak pisze:Cóż... Jeżeli czyjaś motywacja jest w stylu "Hmmm... No w zasadzie, to jestem zdolny, ale też leniwy, a niestety nie chodzę do dobrej szkoły, to wszystko przez to!", to se może wsadzić w dupę OM, bo naprawdę to nie polega na tym.
Tutaj nie chodzi o "nie idzcie do Staszica, bo to dno, lepiej być samoukiem", tylko o "jak nie wychodzi Ci w OM, to nie zwalaj na to, że nie chodzisz do Staszica". Bez tego też się da.jerzozwierz pisze:Jak ktoś naprawdę chce się przygotować do OM, to żaden nauczyciel, żadna szkoła olimpijska, żadne warsztaty nie są mu koniecznie potrzebne.
Swistak pisze: Praca, praca i jeszcze raz praca.
Zgadzam się z tym co mówisz jerzozwierz, ale co do Przemka Mazura: , żeby nie było.jerzozwierz pisze: Jeszcze na marginesie powiem, że Przemek Mazur nie chodził do żadnej olimpijskiej szkoły.