Sikorski Roman

[kazafin]

Sikorski Roman, urodził się w 1920, zmarł w 1983, matematyk, autor prac z analizy matematycznej, analizy funkcjonalnej, teorii algebr Boole'a i topologii. Matematykę studiował na tajnych kompletach w Warszawie. Po wojnie był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Najważniejsze wyniki uzyskał Sikorski w dziedzinie teorii i zastosowań algebr Boole'a (głównie w logice matematycznej). Napisał znaną monografię Boolean Algebras, 1960 (Algebry Boole'a), wydaną również w języku francuskim i rosyjskim. Sikorski wspólnie z H. Rasiową sformułowali tzw. lemat Rasiowej— Sikorskiego, którym posłużyli się przy konstrukcji nowego dowodu twierdzenia Godla o niezupełności teorii matematycznej. Lemat ten wykorzystał matematyk amerykański D. Scott w nowym dowodzie niezależności hipotezy continuum (pierwszy dowód podał w 1963 matematyk amerykański P. Cohen). Sikorski był inicjatorem stosowania metod algebraicznych, teoriomnogościowych i topologicznych w badaniach z dziedziny logiki. W szerokim zakresie zastosował on te metody w słynnej (napisanej wspólnie z Rasiowa) monografii The Mathematics of Metamathematics, 1963 (Matematyka metamatematyki). Książka ta miała wydania angielskie i była tłumaczona na język rosyjski. Sikorski uzyskał również ważne rezultaty w zakresie teorii wyznaczników w przestrzeniach Banacha, teorii miary i teorii dystrybucji. Jest też autorem kilku podręczników: Funkcje rzeczywiste (t. 1-2 1958-59), Rachunek różniczkowy i całkowy. Funkcje wielu zmiennych (1967), Wstęp do geometrii różniczkowej (1972).