Proszę o pomoc w rozwiązaniu zadania:
Na prostej danych jest \(\displaystyle{ n}\) odcinków, z których każde dwa mają punkt wspólny. Wykazać, że wszystkie te odcinki mają punkt wspólny.
Wydaje mi się, że trzeba użyć indukcji, ale nie wiem jak wyrazić 'matematycznie' założenie i tezę.
Punkt wspólny odcinków na prostej
-
- Użytkownik
- Posty: 2283
- Rejestracja: 14 cze 2011, o 11:34
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Sosnowiec
- Podziękował: 88 razy
- Pomógł: 351 razy
Re: Punkt wspólny odcinków na prostej
oke. Chyba mam rozwiązanie:
Indukcja.
n=1. Oczywiste.
Ustalmy \(\displaystyle{ n\in\NN}\) i poczyńmy wiadomo jakie założenie indukcyjne. Weźmy teraz pod uwagę \(\displaystyle{ n+1}\) odcinków takich, że dowolne dwa mają punkt wspólny. Oznaczmy nasze odcinki przez \(\displaystyle{ A_1,\ldots,A_{n+1}}\). Stosujemy założenie indukcyjne do odcinków \(\displaystyle{ A_1,\ldots,A_n}\) i otrzymujemy, że \(\displaystyle{ A_1\cap\ldots A_{n}\neq \emptyset}\). Skorzystamy teraz z faktu, że przekrój skończonej rodziny odcinków jest pusty, jednopunktowy lub jest odcinkiem. Oznaczmy ten przekrój przez \(\displaystyle{ P}\), niech \(\displaystyle{ p\in P}\) i całą prostą oznaczmy przez \(\displaystyle{ L}\). W każdym przypadku nasza prosta dzieli się na 3 rozłączne zbiory \(\displaystyle{ L=B_1\cup P\cup B_2}\) w taki sposób, że dla dowolnych punktów \(\displaystyle{ b_1\in B_1, p\in P, b_2\in B_2}\) punkt \(\displaystyle{ p}\) leży między punktami \(\displaystyle{ b_1}\) i \(\displaystyle{ b_2}\) (\(\displaystyle{ B_1}\) i \(\displaystyle{ B_2}\) są półprostymi). Jeśli wykażemy, że \(\displaystyle{ A_{n+1}\cap P\neq \emptyset}\), to dowód będzie zakończony. Przypuśćmy najpierw, że \(\displaystyle{ A_{n+1}\subset B_1}\). Z założenia wynika, że dla każdego \(\displaystyle{ k=1,\ldots,n}\) odcinek \(\displaystyle{ A_{k}}\) ma punkt wspólny \(\displaystyle{ a_k}\) z odcinkiem \(\displaystyle{ A_{n+1}}\). Niech \(\displaystyle{ k_0\in\{1,\ldots,n\}}\) będzie takie, że \(\displaystyle{ a_{k_0}}\) znajduje się najbliżej punktu \(\displaystyle{ p}\) (dla każdego \(\displaystyle{ k=1,\ldots,n}\), \(\displaystyle{ a_{k_0}}\) leży między \(\displaystyle{ p}\) i \(\displaystyle{ a_k}\) lub ewentualnie \(\displaystyle{ a_{k_0}=a_{k}}\)). Wówczas \(\displaystyle{ a_{k_0}\in A_1\cap\ldots\cap A_{n}=P}\) (bo dla każdego \(\displaystyle{ k=1,\ldots,n}\), \(\displaystyle{ p}\) i \(\displaystyle{ a_k}\) należą do \(\displaystyle{ A_k}\)) oraz \(\displaystyle{ a_{k_0}\in A_{n+1}\subset B_1}\), co jest niemożliwe, bo \(\displaystyle{ B_1}\) i \(\displaystyle{ P}\) są rozłączne. Stosując to samo rozumowanie dochodzimy do sprzeczności również, gdy \(\displaystyle{ A_{n+1}\subset B_2}\). Zatem \(\displaystyle{ A_{n+1}\not\subset B_1, A_{n+1}\not\subset B_2}\). Jeśli dodatkowo założymy, że \(\displaystyle{ A_{n+1}\cap P=\emptyset}\) (w przeciwnym razie mamy tezę), to muszą więc istnieć punkty \(\displaystyle{ b_1\in A_{n+1}\cap B_1, b_2\in A_{n+1}\cap B_2}\). \(\displaystyle{ p}\) leży między punktami \(\displaystyle{ b_1}\) i \(\displaystyle{ b_2}\), a punkty te należą do odcinka \(\displaystyle{ A_{n+1}}\), więc \(\displaystyle{ p\in A_{n+1}}\).
Jakby coś było niejasne to pytaj.
Indukcja.
n=1. Oczywiste.
Ustalmy \(\displaystyle{ n\in\NN}\) i poczyńmy wiadomo jakie założenie indukcyjne. Weźmy teraz pod uwagę \(\displaystyle{ n+1}\) odcinków takich, że dowolne dwa mają punkt wspólny. Oznaczmy nasze odcinki przez \(\displaystyle{ A_1,\ldots,A_{n+1}}\). Stosujemy założenie indukcyjne do odcinków \(\displaystyle{ A_1,\ldots,A_n}\) i otrzymujemy, że \(\displaystyle{ A_1\cap\ldots A_{n}\neq \emptyset}\). Skorzystamy teraz z faktu, że przekrój skończonej rodziny odcinków jest pusty, jednopunktowy lub jest odcinkiem. Oznaczmy ten przekrój przez \(\displaystyle{ P}\), niech \(\displaystyle{ p\in P}\) i całą prostą oznaczmy przez \(\displaystyle{ L}\). W każdym przypadku nasza prosta dzieli się na 3 rozłączne zbiory \(\displaystyle{ L=B_1\cup P\cup B_2}\) w taki sposób, że dla dowolnych punktów \(\displaystyle{ b_1\in B_1, p\in P, b_2\in B_2}\) punkt \(\displaystyle{ p}\) leży między punktami \(\displaystyle{ b_1}\) i \(\displaystyle{ b_2}\) (\(\displaystyle{ B_1}\) i \(\displaystyle{ B_2}\) są półprostymi). Jeśli wykażemy, że \(\displaystyle{ A_{n+1}\cap P\neq \emptyset}\), to dowód będzie zakończony. Przypuśćmy najpierw, że \(\displaystyle{ A_{n+1}\subset B_1}\). Z założenia wynika, że dla każdego \(\displaystyle{ k=1,\ldots,n}\) odcinek \(\displaystyle{ A_{k}}\) ma punkt wspólny \(\displaystyle{ a_k}\) z odcinkiem \(\displaystyle{ A_{n+1}}\). Niech \(\displaystyle{ k_0\in\{1,\ldots,n\}}\) będzie takie, że \(\displaystyle{ a_{k_0}}\) znajduje się najbliżej punktu \(\displaystyle{ p}\) (dla każdego \(\displaystyle{ k=1,\ldots,n}\), \(\displaystyle{ a_{k_0}}\) leży między \(\displaystyle{ p}\) i \(\displaystyle{ a_k}\) lub ewentualnie \(\displaystyle{ a_{k_0}=a_{k}}\)). Wówczas \(\displaystyle{ a_{k_0}\in A_1\cap\ldots\cap A_{n}=P}\) (bo dla każdego \(\displaystyle{ k=1,\ldots,n}\), \(\displaystyle{ p}\) i \(\displaystyle{ a_k}\) należą do \(\displaystyle{ A_k}\)) oraz \(\displaystyle{ a_{k_0}\in A_{n+1}\subset B_1}\), co jest niemożliwe, bo \(\displaystyle{ B_1}\) i \(\displaystyle{ P}\) są rozłączne. Stosując to samo rozumowanie dochodzimy do sprzeczności również, gdy \(\displaystyle{ A_{n+1}\subset B_2}\). Zatem \(\displaystyle{ A_{n+1}\not\subset B_1, A_{n+1}\not\subset B_2}\). Jeśli dodatkowo założymy, że \(\displaystyle{ A_{n+1}\cap P=\emptyset}\) (w przeciwnym razie mamy tezę), to muszą więc istnieć punkty \(\displaystyle{ b_1\in A_{n+1}\cap B_1, b_2\in A_{n+1}\cap B_2}\). \(\displaystyle{ p}\) leży między punktami \(\displaystyle{ b_1}\) i \(\displaystyle{ b_2}\), a punkty te należą do odcinka \(\displaystyle{ A_{n+1}}\), więc \(\displaystyle{ p\in A_{n+1}}\).
Jakby coś było niejasne to pytaj.
-
- Użytkownik
- Posty: 6
- Rejestracja: 14 maja 2018, o 23:08
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Wrocław
- Podziękował: 4 razy
Re: Punkt wspólny odcinków na prostej
Dzięki. Zrozumiałem, ale nie byłbym w stanie sam przeprowadzić takiego dowodu.
Próbuję to rozwiązać po swojemu. Oznaczam odcinek \(\displaystyle{ i}\) na prostej jako parę liczb \(\displaystyle{ A_i,B_i}\), przy czym \(\displaystyle{ A_i<B_i}\). Odcinki \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\) (\(\displaystyle{ 1<i<j<n}\)) mają punkt wspólny, gdy \(\displaystyle{ A_j<B_i}\). Trzeba pokazać, że jeśli zachodzi to dla wszystkich par \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\), to \(\displaystyle{ A_1<...<A_n<B_1<...<B_n}\).
Czy to jest dobrze i da się w ten sposób rozwiązać?
Próbuję to rozwiązać po swojemu. Oznaczam odcinek \(\displaystyle{ i}\) na prostej jako parę liczb \(\displaystyle{ A_i,B_i}\), przy czym \(\displaystyle{ A_i<B_i}\). Odcinki \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\) (\(\displaystyle{ 1<i<j<n}\)) mają punkt wspólny, gdy \(\displaystyle{ A_j<B_i}\). Trzeba pokazać, że jeśli zachodzi to dla wszystkich par \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\), to \(\displaystyle{ A_1<...<A_n<B_1<...<B_n}\).
Czy to jest dobrze i da się w ten sposób rozwiązać?
-
- Użytkownik
- Posty: 22211
- Rejestracja: 15 maja 2011, o 20:55
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Bydgoszcz
- Podziękował: 38 razy
- Pomógł: 3755 razy
Re: Punkt wspólny odcinków na prostej
To nie jest prawda: Niech \(\displaystyle{ A_1=0, B_1=2, A_2=3,B_2=4}\). Wtedy \(\displaystyle{ A_1<B_2}\), ale odcinki nie mają punktów wspólnych.tmz28 pisze: Próbuję to rozwiązać po swojemu. Oznaczam odcinek \(\displaystyle{ i}\) na prostej jako parę liczb \(\displaystyle{ A_i,B_i}\), przy czym \(\displaystyle{ A_i<B_i}\). Odcinki \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\) (\(\displaystyle{ 1<i<j<n}\)) mają punkt wspólny, gdy \(\displaystyle{ A_j<B_i}\).
Ale nawet gdyby to byłą prawda, to potrzebowałbyś faktu typu "własność geometryczna zachodzi WTEDY I TYLKO WTEDY gdy zachodzi pewna włąsność arytmetyczna", bo na końcu z faktu arytmetycznego chcesz pokazać cos geometrycznego.
Trzeba się powołać na mocniejszy fakt: odcinki \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\) maja punkt wspólny wtedy i tylko wtedy gdy \(\displaystyle{ A_i\leq B_j}\) i \(\displaystyle{ A_j\leq B_i}\)
Udowodnij ten fakt i pomyśl dalej. Zauważ, że musisz posługiwać się słabymi nierównościami, bo nikt Ci nie gwarantuje, że końce odcinków są różne.
To akurat nie musi być prawdą (sam wymyśl prosty kontrprzykład).
Trzeba pokazać, że jeśli zachodzi to dla wszystkich par \(\displaystyle{ i}\) i \(\displaystyle{ j}\), to \(\displaystyle{ A_1<...<A_n<B_1<...<B_n}\).
@matmatmm - dowód używa faktu
, który wypadałoby chyba udowodnić.Skorzystamy teraz z faktu, że przekrój skończonej rodziny odcinków jest pusty, jednopunktowy lub jest odcinkiem.
Polecam lekturę artukułu o twierdzeniu Helly'ego
Kod: Zaznacz cały
https://en.wikipedia.org/wiki/Helly%27s_theorem
-
- Użytkownik
- Posty: 2283
- Rejestracja: 14 cze 2011, o 11:34
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Sosnowiec
- Podziękował: 88 razy
- Pomógł: 351 razy
Re: Punkt wspólny odcinków na prostej
E tam. To jest trywialne.a4karo pisze: @matmatmm - dowód używa faktu, który wypadałoby chyba udowodnić.Skorzystamy teraz z faktu, że przekrój skończonej rodziny odcinków jest pusty, jednopunktowy lub jest odcinkiem.
Ukryta treść:
dygresja: