Zbadać czy podane układy wektorów są bazami wskazanych przestrzeni liniowych:
a) \(\displaystyle{ {(1,2,0),(-1,0,3),(0,-2,-3)},R^{3}}\)
c) \(\displaystyle{ {(1,-1,0,2),(1,0,3,0),(0,1,3,0),(0,0,0,1)},R^{4}}\)
Wystarczy tylko policzyć wyznacznik utworzony z tych wektorów i jeżeli \(\displaystyle{ detA \neq 0}\) to są bazami? Czy coś jeszcze?
Zbadać czy podane układy wektorów są bazami przestrzeni lin
-
- Użytkownik
- Posty: 2727
- Rejestracja: 14 paź 2004, o 16:26
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: podkarpacie
- Podziękował: 3 razy
- Pomógł: 945 razy
Zbadać czy podane układy wektorów są bazami przestrzeni lin
Wystarczy, ponieważ gdyby się okazało, że są liniowo niezależne (wyznacznik rożny od zera), to ich liczba równa jest wymiarowi przestrzeni, czyli generują całą przestrzeń.
-
- Użytkownik
- Posty: 95
- Rejestracja: 27 paź 2013, o 10:36
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Wrocław
- Podziękował: 24 razy
Zbadać czy podane układy wektorów są bazami przestrzeni lin
Mógłbyś trochę bardziej wytłumaczyć to generowanie przestrzeni? Nie do końca to rozumiem chyba.
-
- Użytkownik
- Posty: 2727
- Rejestracja: 14 paź 2004, o 16:26
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: podkarpacie
- Podziękował: 3 razy
- Pomógł: 945 razy
Zbadać czy podane układy wektorów są bazami przestrzeni lin
To znaczy, że np. ten pierwszy układ trzech wektorów rozpina przestrzeń. Inaczej mówiąc dowolny wektor z \(\displaystyle{ \mathbb{R}^3}\) da sie przedstawić jako kombinacja liniowa trzech podanych.
Dokładniej, jeżeli oznaczymy te podane wektory przez \(\displaystyle{ \vec{u_1},\vec{u_2},\vec{u_3}}\), to biorąc dowolny wektor \(\displaystyle{ \vec{v}}\) znajdziemy skalary (liczby) \(\displaystyle{ \alpha_1,\alpha_2,\alpha_3}\), takie że
\(\displaystyle{ \vec{v}=\alpha_1\vec{u_1}+\alpha_2\vec{u_2}+\alpha_3\vec{u_3}}\)
Sprowadza się to (po podstawieniu współrzędnych) do rozwiązania układu równań \(\displaystyle{ 3\times3}\) o wyznaczniku głównym zbudowanym ze współrzędnych wektorów. A skoro ten wyznacznik jest różny od zera, to układ jest Cramerowski i ma dokładnie jedno rozwiązanie.
Analogicznie z drugim zestawem wektorów i czterema współrzędnymi.
Tyle, że w tym przypadku mamy to zagwarantowane, bo liczba wektorów w bazie jest równa wymiarowi przestrzeni, a wymiar np. \(\displaystyle{ \mathbb{R}^3}\) wynosi \(\displaystyle{ 3}\), a my mamy właśnie trzy wektory.
Dokładniej, jeżeli oznaczymy te podane wektory przez \(\displaystyle{ \vec{u_1},\vec{u_2},\vec{u_3}}\), to biorąc dowolny wektor \(\displaystyle{ \vec{v}}\) znajdziemy skalary (liczby) \(\displaystyle{ \alpha_1,\alpha_2,\alpha_3}\), takie że
\(\displaystyle{ \vec{v}=\alpha_1\vec{u_1}+\alpha_2\vec{u_2}+\alpha_3\vec{u_3}}\)
Sprowadza się to (po podstawieniu współrzędnych) do rozwiązania układu równań \(\displaystyle{ 3\times3}\) o wyznaczniku głównym zbudowanym ze współrzędnych wektorów. A skoro ten wyznacznik jest różny od zera, to układ jest Cramerowski i ma dokładnie jedno rozwiązanie.
Analogicznie z drugim zestawem wektorów i czterema współrzędnymi.
Tyle, że w tym przypadku mamy to zagwarantowane, bo liczba wektorów w bazie jest równa wymiarowi przestrzeni, a wymiar np. \(\displaystyle{ \mathbb{R}^3}\) wynosi \(\displaystyle{ 3}\), a my mamy właśnie trzy wektory.