Pytanie o ewentualną przydatność wzoru na liczby pierwsze

[Thin[king]]

Witam wszystkich,

Odkryłem wzór na liczby pierwsze, ale z takim pewnym paradoksem, że postanowiłem ze zdziwienia na ten paradoks, zapytać dla pewności tutaj was o przydatność tego wzoru. Generuje on liczby pierwsze, lecz nie w ich kolejności jaką posiadają w zbiorze liczb naturalnych. Innymi słowy generuje liczby pierwsze niektóre, jednak w nieskończoność.

Wzór jest bardzo szybki i prawdziwy, ale zawiera paradoks, a mi brak wiedzy, aby to oceniać jako wysoko jakościowy wzór bądź przeciwnie.

Jedna z jego części wygląda tak:

\(\displaystyle{ 70 \cdot 110 \cdot 130 \cdot 170 \cdot 190 \cdot 230 ...}\)

Na czym polega paradoks? Na tym, że dopóki mnożymy w ten sposób, dopóty otrzymujemy liczby pierwsze. Tak jakby nieskończony wzór..
Jeżeli zakończymy mnożenie np. na mnożniku \(\displaystyle{ 190}\) to i owszem, być może tam jest liczba pierwsza, ale nie wiadomo, czyli wartość żadna, ale cały myk polega na tym, że wzór daje 100%-owe liczby pierwsze jeżeliby nigdy nie zakończyć mnożenia.
Jeśli coś jest niejasne to dopiszę co potrzeba. Proszę o wyjaśnienie jak takie coś interpretować.

[a4karo]

Tu chyba wszystko jest niejasne

[Thin[king]]

Chodzi o swego rodzaju paradoks. Jest 100%-ową prawdą, na mocy dowodu, że takie wykonywanie działania daje liczbę pierwszą. Ale nie można wybrać sobie momentu zakończenia i osiągnąć iloczyn finalny. Ciekawość tego wzoru polega na tym, że jeżeli się cały czas mnoży (wszystkie mnożniki są znane w nieskończoność) to wzór faktycznie da liczbę pierwszą i żadną inną. Na mocy dowodów nie może ten wzór wygenerować liczby złożonej ponieważ jego obliczenia prowadzą prosto do kolejnych liczb pierwszych (tak jak wspomniałem kolejnych, ale nie po kolei, gdy spoglądamy na ich rozkład w zbiorze liczb naturalnych). Gdy zakończysz mnożyć na jakimś mnożniku to twój wynik może być liczbą pierwszą, ale nie musi - więc to zostawiamy w niepamięć. Natomiast - jeżeli nigdy nie zakończysz mnożyć to nigdy nie trafisz na inną liczbę niż liczba pierwsza. To właśnie ten paradoks, sam jestem zdziwiony czymś takim, ale to prawda. Służę nadal wytłumaczeniem.

[kmarciniak1]

Podaj dokładnie ten algorytm bo nie wiadomo o co chodzi.

[Thin[king]]

kmarciniak1, czy jest w matematyce coś takiego jak nieskończoność dokładnie określonych czynników generujących liczby pierwsze?
Czy to jest normalne w matematyce, że np. \(\displaystyle{ X + (2 \cdot 3 \cdot 4 \cdot 5 \cdot 6 ...) =}\) liczba pierwsza wtedy i tylko wtedy, gdy nie zakańcza się mnożenia? Napiszę wprost - czy można osiągać wzór na liczby pierwsze dodając do \(\displaystyle{ X}\) iloczyn równy wszystkimi nieskończonymi, znanymi nam czynnikami?
Tak jakby \(\displaystyle{ K+ \infty = lp}\) | gdzie \(\displaystyle{ \infty}\) stanowi nieskończoność znanych nam czynników.

[Dasio11]

\(\displaystyle{ X + (2 \cdot 3 \cdot 4 \cdot 5 \cdot 6 ...) =}\) liczba pierwsza

\(\displaystyle{ K+ \infty = lp}\) | gdzie \(\displaystyle{ \infty}\) stanowi nieskończoność znanych nam czynników.

Te napisy nie mają żadnego matematycznego sensu, zatem w szczególności nie mogą się równać żadnej liczbie - ani pierwszej, ani złożonej. Równie dobrze można się pytać, czy \(\displaystyle{ \frac{\int}{3^{)x}+}}\) jest liczbą parzystą.

[Thin[king]]

Dasio11, czyli nie można tak robić, dzięki i pozdrawiam.

[arek1357]

Wszystko by było fajnie jakbyś pokazał ten wzór na razie nie pokazałeś niczego (bełkot) sam jestem ciekawy, lubię sensacje...

[Thin[king]]

No, ale po co skoro jest najwidoczniej bezużyteczny? Nie można pomnożyć nieskończoności tak, by otrzymywać liczby pierwsze. Mój wzór jest prawdziwy dla liczb pierwszych, ale ich nie generuje.

[Jan Kraszewski]

No, ale po co skoro jest najwidoczniej bezużyteczny?

Na razie nie można nawet stwierdzić, czy jest w ogóle poprawny (a jest możliwe, że nie).

JK

[arek1357]

Nie można pomnożyć nieskończoności tak, by otrzymywać liczby pierwsze. Mój wzór jest prawdziwy dla liczb pierwszych, ale ich nie generuje.

Mam problemy w odniesieniu się do tego zdania zdanie jakby zaprzeczało samo siebie...(prawdziwy w jakim sensie)...

[Thin[king]]

Ok, przespałem się i zrozumiałem, że taka zabawa nie ma sensu. Proszę o troszkę cierpliwości, to wyślę to co tam wykombinowałem.

[Thin[king]]

Ok. Pracowałem cały czas nad wzorem. Z uwagi na paradoks tamtego, odrzuciłem go i zmieniłem podejście. Opłacało się.
Doszedłem do pewnego punktu, który jeżeli uda się zrobić to najprawdopodobniej będziemy mieli już wzór. Borykałem się przez lata tak naprawdę z pewnym punktem, z kwestią rozpraszania się liczb złożonych (nieważne, zostawmy bełkot) i znalazłem najlepszą jak na moje zdolności i siłę metodę, która przebije pozornie losowe rozproszenie liczb złożonych, jeżeli ktoś pomoże mi (i tutaj duża prośba do tych najlepszych również) podać wzór odseparowany od wyników pochodzących z:

\(\displaystyle{ (70n) + (90n) + (100n)}\) gdzie \(\displaystyle{ n}\) jest różne od zera i może być identyczne dla wszystkich liczb z nawiasów \(\displaystyle{ (70, 90, 100)}\), ale również może być dowolnie pomieszane dla tychże liczb, np.:

\(\displaystyle{ (70 \cdot 4) + (90 \cdot 19) + (100 \cdot 79)}\)

Używając określenia odseparowane wyniki mam na myśli właśnie liczby niepochodzące z tego wzoru. Oczywiście szybkość upragnionego wzoru się bardzo ceni, gdyż jest on podporą do wzoru na liczby pierwsze.

\(\displaystyle{ (70n) + (90n) + (100n) \neq Z}\) potrzebuję w najszybszy możliwy sposób generować \(\displaystyle{ Z}\).

[kmarciniak1]

Cały twój post nie ma kompletnie żadnego sensu. Nie chcę być brutalny ale swoje poznawanie matematyki powinieneś rozpocząć od podstaw.

[Thin[king]]

Nawet nie o to chodzi teraz. Potrzebuję po prostu się dowiedzieć czy istnieje dostatecznie szybki wzór na \(\displaystyle{ Z }\)gdy:

\(\displaystyle{ Z \neq (70n) + (90n) + (100n)}\)

\(\displaystyle{ n}\) przy liczbach \(\displaystyle{ 70, 90, 100}\) może być jedno, takie samo np.\(\displaystyle{ n = 7, n = 7, n = 7}\) ale również dowolnie mieszane np.\(\displaystyle{ n = 17, n = 56, n = 701}\)

Tylko o to bym cię prosił. O wzór na \(\displaystyle{ Z}\). Jakkolwiek ''nieładnie'' rozpisałem czym jest \(\displaystyle{ Z}\), to nie gadaj przyjacielu, że nie wiesz o co chodzi z moim \(\displaystyle{ Z}\).

Naprawdę byś mi pomógł, dając namiary na taki wzór.. najfajniej jakby był też szybki (mało zawiły). Pomożesz mi?