Celem symulacji jest zapoznanie się z zasadą modelowania i elementami komputerowej symulacji procesów dynamicznych oraz wpływu zmiany danych wejściowych na zachowanie modelu.
Całe zadanie jest w załączonym sprawozdaniu PDF.
Mam problem z napisaniem wniosków.
Zmieniałem mase suwaka oraz sztywność sprężyny.
Potrzebuję wniosków opartych o teorię.
Dziękuję z góry za pomoc:)
Badanie symulacyjne modelu ruchu suwaka ze sprężyną. Simulink
-
- Użytkownik
- Posty: 4
- Rejestracja: 4 lut 2022, o 21:46
- Płeć: Mężczyzna
- wiek: 25
- Podziękował: 1 raz
Badanie symulacyjne modelu ruchu suwaka ze sprężyną. Simulink
- Załączniki
-
- Sprawko 1 (1).pdf
- (378.53 KiB) Pobrany 58 razy
-
- Użytkownik
- Posty: 7918
- Rejestracja: 18 mar 2009, o 16:24
- Płeć: Mężczyzna
- Podziękował: 30 razy
- Pomógł: 1671 razy
Re: Badanie symulacyjne modelu ruchu suwaka ze sprężyną. Simulink
Suwak na prowadnicy ze sprężyną wykonuje ruch drgający wymuszany stałą wartością siły wymuszającej \(\displaystyle{ \vec{P} }\).
Z przedstawionych wykresów w modelu symulacyjnym wynika, że ruch suwaka charakteryzują dwa stany:
- stan przejściwy (nieustalony), charakteryzujący się rozkołysaniem układu o amplitudzie zmiennej w czasie,
- stan ustalony (stacjonarny), w którym amplituda asymptotycznie dąży do ustalonej wartości.
Z przeprowadzonej symulacji i otrzymanych wykresów, możemy odczytać, że wielkość amplitudy drgań układu zależy od współczynnika sztywności sprężyny \(\displaystyle{ k }\)i masy suwaka \(\displaystyle{ m.}\)
Zależy też od oporów ruchu (im większe opory ruchu tym mniejsza amplituda drgań).
Im większy współczynnik sztywności sprężyny \(\displaystyle{ k }\) tym szybciej układ osiąga stan ustalony.
Zmniejszając zaś masę suwaka, widzimy, że amplituda ruchu suwaka wzrasta i przy wartości \(\displaystyle{ m = 0,5 kg }\) układ nie może przejść do stanu ustalonego.
Należy podkreślić, że w realnych układach drgających, nigdy nie dochodzi do nieskończenie wielkiej amplitudy, bo już wcześniej ulegają przerwaniu sprężyste lub quasi-sprężyste więzi układu.
Z przedstawionych wykresów w modelu symulacyjnym wynika, że ruch suwaka charakteryzują dwa stany:
- stan przejściwy (nieustalony), charakteryzujący się rozkołysaniem układu o amplitudzie zmiennej w czasie,
- stan ustalony (stacjonarny), w którym amplituda asymptotycznie dąży do ustalonej wartości.
Z przeprowadzonej symulacji i otrzymanych wykresów, możemy odczytać, że wielkość amplitudy drgań układu zależy od współczynnika sztywności sprężyny \(\displaystyle{ k }\)i masy suwaka \(\displaystyle{ m.}\)
Zależy też od oporów ruchu (im większe opory ruchu tym mniejsza amplituda drgań).
Im większy współczynnik sztywności sprężyny \(\displaystyle{ k }\) tym szybciej układ osiąga stan ustalony.
Zmniejszając zaś masę suwaka, widzimy, że amplituda ruchu suwaka wzrasta i przy wartości \(\displaystyle{ m = 0,5 kg }\) układ nie może przejść do stanu ustalonego.
Należy podkreślić, że w realnych układach drgających, nigdy nie dochodzi do nieskończenie wielkiej amplitudy, bo już wcześniej ulegają przerwaniu sprężyste lub quasi-sprężyste więzi układu.