Sudoku a myślenie

[Bratower]

Czy sudoku uczy logicznego czy uczy tylko rozwiązywania sudoku?
Rozwiązujecie czasem sudoku dla zabicia czasu?
Czy rozwiązywanie sudoku o łatwym poziomie trudności przekłada się na umiejętność rozwiązywania trudniejszych sudoku?
Czy każdy może nauczyć się rozwiązywać trudniejsze sudoku?
Czy jest możliwość optymalnego poprawienia czasu w rozwiązywaniu sudoku?

[Premislav]

Kiedyś rozwiązywałem sporo sudoku dla zabicia czasu (głównie w wakacje 2010/2011), podczas pobytu w Anglii dostałem od mojego gospodarza takie książeczki Extreme Sudoku (dwie albo trzy części, było też trochę technik), niestety nie pamiętam autora, i po przerobieniu tego, gdy wziąłem jakieś sudoku z gazety czy takie zwykłe z kiosku, to mi się wydawały banalne. A potem, po ponad sześcioletniej przerwie, w czasie której sporo się nauczyłem (sporo na miarę moich skromnych możliwości intelektualnych) matematyki (i to niekoniecznie schematów, bo rozwiązywałem też trochę zadań z olimpiad), robiłem odrobinę sudoku z normalnej gazetki z kiosku i szło mi to mocno średnio. Jak dla mnie (choć to w zasadzie dowód anegdotyczny; nie widziałem żadnych badań na ten temat) to jest bardziej kwestia wprawy, znajomości pewnych prostych (czy trudnych) technik i rozważania przypadków niż ćwiczenie myślenia, choć oczywiście bardzo bystra osoba może to wszystko widzieć od razu.

Czy każdy może nauczyć się rozwiązywać trudniejsze sudoku?

Myślę, że tak. To się poddaje dość żmudnej algorytmizacji.

[arek1357]

jestem za głupi na sudoku...

[krl]

Jeśli chodzi o naukę logicznego myślenia, to sudoku można traktować jako narzędzie. Narzędzie zaś samo w sobie niczego nie uczy. Można go użyć do nauki logicznego myślenia, ale można też używać go tak, że niczego się przy tym nie nauczy.
Rozwiązywanie sudoku (jak wskazał Premislav) jest algorytmizowalne. Można się wyuczyć algorytmu i dość sprawnie rozwiązywać sudoku. Jest to więc wtedy ćwiczenie w sprawności rachunkowej. Już dawno przestano utożsamiać umiejętności matematyczne z umiejętnościami rachunkowymi.
Z nauką logicznego myślenia można powiązać sam etap uczenia się i zrozumienia algorytmu (w niewielkim stopniu natomiast jego stosowania). Trochę bardziej korzystne dla nauki logicznego myślenia byłoby samodzielne wymyślenie różnych sposobów rozwiązywania sudoku.
Jednak tego typu użycie sudoku starcza na krótko. Sudoku jest więc raczej średnim narzędziem do nauki logicznego myślenia.
Można je porównać do innego narzędzia, kostki Rubika. Tam też proces jest algorytmizowalny. Są nawet mistrzostwa świata w układaniu kostki Rubika na czas. Jeśli ktoś szybciej ułoży kostkę od kogoś innego , to nie znaczy to, że myśli sprawniej. Może być tak, ze szybciej umie stosować algorytm (np. szybciej rusza dłonią).
Wydaje się, że istotą nauki logicznego myślenia jest aktywność intelektualna polegająca na analizowaniu złożonych struktur. Prowadzi ona z czasem do swobodnego operowania pojęciami abstrakcyjnymi (i zdolności do samodzielnego abstrahowania).
Chyba najlepsza jest tu matematyka, ale uprawiana w sposób twórczy, aktywny, nie zaś tak, jak robi się to np. w szkołach, gdzie matematyka często zredukowana jest do bezmyślnego opanowywania wzorów. Jednak nie tylko matematyka.