Matematyka.pl

Teraz dobrze.

Tu mamy proton niestabilny, złożony z dwóch podobnych części. gdyby jednak wziąć bardzo dużą potęgę, mielibyśmy wchłonięcie tej niestabilnej części do wzoru i pierwiastki szlachetne. Tylko taką duża potęgę, kto by policzył.

Po pierwsze muszę odpocząć, kilka dni przerwy.

Żeby nie było to nie jest alchemia, tylko matematyka. Sztucznie wytworzone pierwiastki szlachetne.

Jakby to podnieść do potęgi, da się do niższej potęgi, ale nie prościej.:

\(\displaystyle{ ((abc)(a+b+c))^{29}\\
(abc)^{29}(\\ }\)
Tu reszta, od potęgi 29 do 128, ale to później

Jakby to podnieść do potęgi, da się do niższej potęgi, ale nie prościej.:

\(\displaystyle{ ((abc)(a+b+c))^{29}\\
(abc)^{29}(\\ }\)
Tu reszta, od potęgi 29 do 128, ale to później

Ta trójka, bo dwa z podstawy i jeden z tej reszty która teraz jest do 128 i jest inwentyczna.

Po kolei, mamy pierwszy wzór możemy go scalić.

Nie wiem czemu mi się tak nie chce. Drugi raz się do tego przymierzam i nie mogę. Wiem jak i na sto procent dobrze, ale nie chce mi się.

Pamiętacie jak potraktowałem elektrony, tak samo trzeba zrobić z protonem i się ładnie skraca, ale ile to roboty.

Ja już myślałem nie wiadomo co, a tu zwykłe przeziębienia. No i git. Kilka dni przerwy.

Dawno takiego deżawi nie miałem, dosłownie wkleić wzór wystarczy.

\(\displaystyle{ { c(c(c((c+b)+b ^{2})+b ^{3})+b ^{4})+b ^{5})+b ^{6}}}\)

Bo mamy to teraz, dla trzech pierwiastków, z wyjścia dla dwóch.
\(\displaystyle{


c(c(c((c+b)+b ^{2})+b ^{3})+b ^{4})+b ^{5})+b ^{6})+\\

a(a(a((a+b)+b ^{2})+b ^{3})+b ^{4})+b ^{5})+b ^{6})+\\

c(c(c((c+a)+a ^{2})+a ^{3})+a ^{4})+a ^{5})+a ^{6})

}\)

Na chwilę przerwa, ale to idzie jak po nitce do kłębka. Wiecie ile to jeszcze pisania.

Przeraziłem się to dopiero początek.