Witam!
Mam problem ze zrozumieniem w jaki sposób dopuszczalne są dwie różne ceny wykonania (w tym przypadku kurs walut EUR do USD) dla tego samego kontraktu forward.
W książce Principles of Financial Engineering, Nefci pisze, że w zależności od tego, czy forward będzie zrekonstruowany za pomocą pożyczek czy paperów T-Bill, dostaniemy którąś z poniższych cen:
\(\displaystyle{ F_{t_0} = e_{t_0} \left ( \frac{1 + L^{USD}_{t_0} (\frac{t_1-t_0}{360}) }{1 + L^{EUR}_{t_0} (\frac{t_1-t_0}{360}) } \right )}\)
\(\displaystyle{ F_{t_0} = e_{t_0} \left ( \frac{B(t_0, t_1)^{EUR} }{B(t_0, t_1)^{USD} } \right )}\)
gdzie \(\displaystyle{ e_{t_0}}\) to stopa spot EUR do USD, \(\displaystyle{ L^{USD}_{t_0}}\) to stopa Libor dla USD, podobnie dna EUR, a \(\displaystyle{ B(t_0, t_1)^{EUR}}\) oznacza cenę w czasie \(\displaystyle{ t_0}\) obligacji, która wypłaca 100 EUR w czasie \(\displaystyle{ t_1}\) - analogicznie dla USD.
Autor pisze, że róznica między cenami będzie tym większa, im większa będzie różnica pomiędzy płynnością i ryzykiem kredytowym związamymi z odpowiednimi syntetykami.
Moje pytanie: z punktu widzenia inwestora, tylko jedna cena jest dobra, bo gdyby istniały 2 forwardy o tych samych parametrach poza ceną wykonania, weszlibyśmy w długą pozycję w ten o niższej cenie, a sprzedalibyśmy ten o wyższej i mamy zysk bez ryzyka, niezależnie od tego jakie kursy będą w \(\displaystyle{ t_1}\). Biorąc to pod uwagę, jaki jest sens rozważania kilku cen kilkoma metodami i która jest ta dobra?