W tyglu stopiono 200g azotanu\(\displaystyle{ (V)}\) potasu, 10g siarki oraz 10g węgla. Wiedząc, że proces opisywany jest równaniem termochemicznym:
4KNO3\(\displaystyle{ (s)}\) + 2S\(\displaystyle{ (s)}\) + 5C\(\displaystyle{ (s)}\) = 5CO2\(\displaystyle{ (g)}\) + 2N2O\(\displaystyle{ (g)}\)+ 2K2S\(\displaystyle{ (s)}\), Delta Hr = -91.2898kJ/mol
określić efekt energetyczny towarzyszący procesowi w tyglu.
Czy poprawnym rozwiązaniem tego zadania jest policzenie dla każdego substratu ile wynosi jego liczba moli, następnie wybrać czynnik ograniczający , w tym przypadku to będzie siarka \(\displaystyle{ (najmniejsza liczba moli - nKNO3=1,98019802mol; nS=0,3125mol; nC= 0,833333333mol)}\) a potem z proporcji:
2mole S - -91,2898kJ/mol
0,3125 mol S - Delta H
reakcja egzotermiczna
termochemia efekt energetyczny
-
- Użytkownik
- Posty: 1707
- Rejestracja: 8 cze 2010, o 13:09
- Płeć: Mężczyzna
- Podziękował: 1 raz
- Pomógł: 412 razy
termochemia efekt energetyczny
Aha. Z tym, że niezupełnie szukamy najmniejszej liczby moli tylko szukamy liczby moli tego składnika, który jest w niedomiarze w stosunku do pozostałych. Czasem to może być nawet największa liczba moli.
termochemia efekt energetyczny
czyli jak policzy się liczbę moli dla każdego substratu to wybrać ten którego jest najmniej i przemnożyć po kolei przez współczynniki stechiometryczne i sprawdzić którego będzie za mało?
-
- Użytkownik
- Posty: 1707
- Rejestracja: 8 cze 2010, o 13:09
- Płeć: Mężczyzna
- Podziękował: 1 raz
- Pomógł: 412 razy
termochemia efekt energetyczny
\(\displaystyle{ n_{KNO_{3}}:n_{S}:n_{C}=1.9802:0.3125:0.8333}\)
Można zrobić tak. Podzielić liczbę moli azotanu przez 4, liczbę moli siarki przez 2, a liczbę moli węgla przez 5. Najmniejszą wartość uzyskamy dla tego, który jest w niedomiarze w stosunku do pozostałych.
\(\displaystyle{ \frac{1.9802}{4}=0.49505}\)
\(\displaystyle{ \frac{0.3125}{2}=0.15625}\) (!)
\(\displaystyle{ \frac{0.8333}{5}=0.16666}\)
Oczywiście jakbyśmy uzyskali wszystkie liczby jednakowe to by oznaczało, że są w stosunkach stechiometrycznych.
Można zrobić tak. Podzielić liczbę moli azotanu przez 4, liczbę moli siarki przez 2, a liczbę moli węgla przez 5. Najmniejszą wartość uzyskamy dla tego, który jest w niedomiarze w stosunku do pozostałych.
\(\displaystyle{ \frac{1.9802}{4}=0.49505}\)
\(\displaystyle{ \frac{0.3125}{2}=0.15625}\) (!)
\(\displaystyle{ \frac{0.8333}{5}=0.16666}\)
Oczywiście jakbyśmy uzyskali wszystkie liczby jednakowe to by oznaczało, że są w stosunkach stechiometrycznych.
-
- Użytkownik
- Posty: 3
- Rejestracja: 10 maja 2014, o 20:41
- Płeć: Kobieta
- Lokalizacja: Kraków
-
- Użytkownik
- Posty: 1707
- Rejestracja: 8 cze 2010, o 13:09
- Płeć: Mężczyzna
- Podziękował: 1 raz
- Pomógł: 412 razy
termochemia efekt energetyczny
Wiemy, że siarka jest w niedomiarze. Oznacza to, że ona przereaguje całkowicie, a pozostałe na tyle ile siarka pozwoli, czyli:
\(\displaystyle{ n_{S}=0.3125 \ mola}\)
\(\displaystyle{ n_{KNO_{3}}=0.3125 \ mola \cdot \frac{4}{2}}\)
\(\displaystyle{ n_{C}=0.3125 \ mola \cdot \frac{5}{2}}\)
\(\displaystyle{ n_{S}=0.3125 \ mola}\)
\(\displaystyle{ n_{KNO_{3}}=0.3125 \ mola \cdot \frac{4}{2}}\)
\(\displaystyle{ n_{C}=0.3125 \ mola \cdot \frac{5}{2}}\)