Niech punkt
\(\displaystyle{ R}\) będzie środkiem wysokości dowolnej miary
\(\displaystyle{ 2|r|}\) i tworzącej z prostą
\(\displaystyle{ t(P,Q,R)}\) dowolny kąt ostry.
Wtedy skrajne punkty wysokości o środku w
\(\displaystyle{ R}\) można ustalić np. z rysunku, są to punkty
\(\displaystyle{ A \ i \ C}\) wyznaczające prostą do której jest prostopadły (warunek bycia
\(\displaystyle{ AC}\) wysokością). Prostą tę określa jednoznacznie punkt krańcowy wysokości np
\(\displaystyle{ A}\) i wymóg jej postopadłości.
Zauważamy, że do tej prostej przynależy ten bok trójkąta , bok
\(\displaystyle{ AB \perp AC }\)
Podobnie, jeżeli
\(\displaystyle{ P }\) połowi wysokość trójkąta prostopadłą do
\(\displaystyle{ AC}\) , teraz podstawy trójkąta, to zauważamy, że raz jest jego wysokością a raz jego bokiem, podobnie
\(\displaystyle{ AC}\) . Stąd wnioskujemy, że
\(\displaystyle{ AC}\) i
\(\displaystyle{ AB}\) są bokami trójkąta prostokątnego czego należało dowieść .