Strona 1 z 1

Metoda mnożników Lagrange'a, stronnica książki

: 5 lip 2019, o 22:24
autor: Eldriad
Zadrukowana część stronicy książki ma mieć pole \(\displaystyle{ 384\ cm^2}\). Marginesy boczne mają mieć szerokość \(\displaystyle{ 1\, cm}\), a górny i dolny po \(\displaystyle{ 1,5\, cm}\). Dobierz wymiary stronicy tak, aby na produkcję książki zużyć jak najmniej papieru.
Muszę to obliczyć metodą mnożników Lagrange'a. Dałoby radę coś pomóc?

Re: Metoda mnożników Lagrange'a, stronnica książki

: 5 lip 2019, o 23:03
autor: Premislav
Jeżeli wymiary stronicy będą \(\displaystyle{ x \text{ cm } \times y \text{ cm }}\), to pole zapisanej części będzie wynosiło \(\displaystyle{ (x-2)\cdot (y-3) \text{ cm }}\) (oczywiście \(\displaystyle{ x>2, \ y>3}\)), więc przy warunku
\(\displaystyle{ (x-2)(y-3)=384}\) mamy zminimalizować \(\displaystyle{ xy}\). Tak było, nie zmyślam.

Wygodniej będzie podstawić na moment \(\displaystyle{ x=p+2, \ y=q+3}\) dla dodatnich \(\displaystyle{ p,q}\), wtedy mamy
\(\displaystyle{ pq=384}\) oraz
\(\displaystyle{ (p+2)(q+3)=pq+2q+3p+6\ge pq+2\sqrt{2q\cdot 3p}+6=384+96+6=486}\)
z nierówności między średnimi i równość zachodzi, gdy
\(\displaystyle{ 2q=3p}\), czyli \(\displaystyle{ 384=pq=\frac 3 2p^2}\), wobec tego \(\displaystyle{ p=16, \ q=24}\), a stąd \(\displaystyle{ x=18 , \ y=27}\).

A jak koniecznie chcesz mnożnikami Lagrange'a, to masz zminimalizować funkcję
\(\displaystyle{ f(x,y)=xy}\) przy warunku \(\displaystyle{ (x-2)(y-3)=384}\). Rozważasz funkcjonał Lagrange'a
\(\displaystyle{ \mathcal{L}(x,y,\lambda)=xy-\lambda\left( (x-2)(y-3)-384\right)}\), liczysz pochodne cząstkowe, przyrównujesz do zera, jeszcze warto się powołać na jakieś warunki, które zapewniają Ci istnienie minimum (w ostateczności zbadać hesjan obrzeżony). To jednak jest znacznie mniej przyjemne rozwiązanie…

Re: Metoda mnożników Lagrange'a, stronnica książki

: 6 lip 2019, o 00:06
autor: Eldriad
Niestety profesor wymusza użycie mnożników Lagrange'a. Już patrzę co i jak, jakby co to będę pisał.

-- 6 lip 2019, o 01:07 --

Zrobiłem coś takiego i jakieś chore wyniki mi wychodzą:
\(\displaystyle{ Q( x_{1}, x_{2})=x_{1}x_{2}; (x_{1}-2)(x_{2}-3)=384 \\
\mathcal{L}(x,y,\lambda)=xy-\lambda\left( (x-2)(y-3)-384\right) \\
\frac{L}{ x_{1} }=0 \Rightarrow x_{1} x_{2}+\lambda \\
\frac{L}{ x_{2} }=0 \Rightarrow x_{2}+\lambda \\
\frac{L}{ x_{\lambda} }=0 \Rightarrow (x_{1}-2)(x_{2}-3)=384}\)

następnie
1)\(\displaystyle{ x_{1} x_{2} - x_{2}=0}\)
\(\displaystyle{ ( x_{1}-2)=-( x_{2}-3)+384}\)
3)\(\displaystyle{ x_{1}=-( x_{2}-3)+386}\)

Po tym jak podstawiłem pkt 3 pod pkt 1 zaczęły mi wychodzić wyniki rzędu \(\displaystyle{ x_2=128}\) itp

Re: Metoda mnożników Lagrange'a, stronnica książki

: 6 lip 2019, o 09:01
autor: Premislav
Zastosowałeś niestandardowy (i niezbyt jasny) zapis, ale dwa pierwsze równania są z pewnością błędne, wszak
dla \(\displaystyle{ \mathcal{L}(x,y,\lambda)=xy-\lambda((x-2)(y-3)-384)}\)
mamy
\(\displaystyle{ \frac{\partial \mathcal{L}}{\partial x}=y-\lambda(y-3)}\)
oraz
\(\displaystyle{ \frac{\partial \mathcal{L}}{\partial y}=x-\lambda(x-2)}\),
czyli dostajemy układ równań
\(\displaystyle{ \begin{cases}y=\lambda(y-3) \\ x=\lambda(x-2)\\ (x-2)(y-3)=384\end{cases}}\)
Następnie można np. zauważyć, że układ nie może być spełniony, gdy \(\displaystyle{ x=2\vee y=3}\), a dalej przyjąć \(\displaystyle{ x\neq 2, \ y\neq 3}\) i pomnożyć pierwsze równanie stronami przez \(\displaystyle{ (x-2)}\), a drugie przez \(\displaystyle{ (y-3)}\), po czym odjąć stronami np. drugie równanie od pierwszego.
Dostaniemy prostą zależność między \(\displaystyle{ x}\) a \(\displaystyle{ y}\), z której wystarczy wyznaczyć jedną ze zmiennych i wstawić do ostatniego równania układu.

No i potem jeszcze będzie konieczne użycie

Kod: Zaznacz cały

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hesjan_obrze%C5%BCony
, by stwierdzić, czy w znalezionym punkcie rzeczywiście jest przyjmowane minimum warunkowe.
Warto zwrócić uwagę, że zbiór
\(\displaystyle{ \left\{ (x,y): x\in \RR^+ \wedge y\in \RR^+ \wedge (x-2)(y-3)=384\right\}}\)
nie jest zwarty, ponieważ nie jest ograniczonym podzbiorem \(\displaystyle{ \RR^2}\), więc twierdzenie Weierstrassa nam nie pomoże, trzeba kombinować inaczej.