Matematyka.pl

darek334 pisze:Kiedy A.E. utknął w pewny punkcje swoich obliczeń uzyskał pomoc od

Kod: Zaznacz cały

https://pl.wikipedia.org/wiki/Niels_Bohr

, który to w którejś korespondencji podsuną mu pomysł, aby użyć tensorów matematycznych wraz z wytłumaczeniem jak, i tak powstał \(\displaystyle{ E = mc^{2}}\)

"Lekko" pokręciłeś, bo tensory z powstaniem \(\displaystyle{ mc^2}\) to wiele wspólnego nie mają, a za geometryzację STW (już po jej powstaniu) odpowiedzialny jest Minkowski, nie Bohr. Ale mniejsza z tym.

Nic nie pokręciłem a podejrzewanie mnie że sobie coś wymyśliłem jest lekko nie na miejscu, AE miał problem z pewnym obliczeniem i pomysł Bhora o tensorach mu w tym pomógł i miało to właśnie miejsce podczas odkrywania tego wzoru...

Nie wymyśliłeś, tylko pokręciłeś Ewentualnie czerpałeś wiedzę z nieodpowiednich źródeł.
Wiem jak się ten wzór wyprowadza, wiem też jak wyglądały oryginalne prace Einsteina dotyczące STW i zdecydowanie to czego im brakowało to właśnie geometria różniczkowa i rachunek tensorowy. Braki te uzupełnił w 1907 roku, dwa lata po pierwszej publikacji Einsteina w tym temacie.
Rachunek tensorowy natomiast bardzo był potrzebny Einsteinowi przy rozwijaniu ogólnej teorii względności, więc może wtedy Bohr mu pomógł i to masz na myśli? Ale to zdecydowanie daleko od ("przereklamowanego") \(\displaystyle{ mc^2}\). Najlepiej podaj konkretne źródło tej informacji, bo ciężko stwierdzić, patrząc na "O elektrodynamice ciał w ruchu" i jej następców, że Einstein skorzystał z tej wskazówki A już na pewno tensory nie mają żadnego jawnego udziału w wyprowadzeniu wzoru na energię. , przekonaj się sam

\(\displaystyle{ mc^2}\) się mocno wbiło w popkulturę, ale bynajmniej nie jest to najważniejsza rzecz, którą Einstein odkrył. To tylko jeden z wielu ważnych wzorów, które składają się na szczególną teorię względności.

Ok, dzięki za sprostowanie, tyle w temacie , pozdrawiam...

Lorentz jest autorem tej masy, czasu jak i wszelkich innych wielkości, obecnie zwanych relatywistycznymi.

Masa ciała faktycznie wzrasta wraz z jego prędkością, no i stąd też zależności: \(\displaystyle{ E = mc^2}\);
w tym i kontrakcja jest fizyczna, oraz zegary zwalniają, a nie żaden tam czas.

Amatorzy algebry są po prostu zbyt głupi żeby te sprawy rozróżniać:
transformacja współrzędnych vs fizyczne przekształcenia stanu, które jest tu przyczyną... wszelkich dalszych konsekwencji, a w tym i samych tych transformacji.

Tu jest przystępny przegląd naukowych dokonać Alberta Einsteina:

• Abraham Pais, Pan Bóg jest wyrafinowany... Nauka i życie Alberta Einsteina.

Szczególną teorię względności (obecna nazwa) Albert Einstein opublikował w 1905 r., a Niels Bohr zrobił doktorat w 1911 r. Nie sądzę aby w ww. latach Bohr mógł „pomagać” Einsteinowi, w każdym razie Pais w swojej książce nic nie pisze o ówczesnych spotkaniach ani korespondencji między nimi.

Fibik pisze:Lorentz jest autorem tej masy, czasu jak i wszelkich innych wielkości, obecnie zwanych relatywistycznymi.
Masa ciała faktycznie wzrasta wraz z jego prędkością, no i stąd też zależności: \(\displaystyle{ E = mc^2}\);

Kolejny raz proszę o zaprzestanie siania bzdur na forum. Tak historycznych (masę relatywistyczną wprowadził Einstein, czego potem żałował) jak i fizycznych. Masa relatywistyczna jest współcześnie rozumiana jako energia całkowita podzielona przez \(\displaystyle{ c^2}\), co w układzie jednostek w którym \(\displaystyle{ c=1}\) daje nam po prostu \(\displaystyle{ m_{rel}=E_c}\). Zwykła masa to to co dawno dawno temu nazywane było masą spoczynkową i jest lorentzowskim niezmiennikiem otrzymywanym z długości czteropędu w STW lub z wartości własnych operatora \(\displaystyle{ P^\mu P_\mu}\) w kwantowej teorii pola - operator ten jest operatorem Casimira, zatem wszystko ma sens. W Twojej wersji fizyki może jest inaczej, ale to nie jest miejsce na jej propagowanie.

oraz zegary zwalniają, a nie żaden tam czas.

W ogólnoświatowej fizyce czas z definicji to to co mierzą zegary. Zatem to zdanie jest wewnętrznie sprzeczne. Aczkolwiek samo stwierdzenie, że "czas zwalnia" jest nieprecyzyjne.


"Amatorom algebry" polecam:
Szczególna teoria względności - Andrzej Szymacha, strony 93-95
Teoria pól kwantowych, tom 1 - Steven Weinberg, strony 89-98

Oraz małe ćwiczenie polegające na zapisaniu zależności wektora siły od przyspieszenia, i zauważenie, że próba sensownego utrzymania masy relatywistycznej jako tej 'właściwej' wiąże się z koniecznością wprowadzenia masy poprzecznej i podłużnej.

A ciekawskim, których interesuje związek masy w mechanice Newtonowskiej z 'ładunkami centralnymi' algebry Liego grupy Galileusza, polecam:
Quantum mechanics - Leslie Ballentine, cały rozdział 3

Temat wyczerpany, więc zamykam.