Matematyka.pl

Dzień dobry.

Jestem ojcem ucznia pierwszej klasy liceum, który wykazuje niezwykłe zainteresowanie i zdolności w dziedzinie matematyki. Dwa tygodnie temu, całkowicie przez przypadek odkryłem, że mój syn samodzielnie zgłębia tematy z zakresu matematyki wyższej, takie jak rachunek różniczkowy, całkowy czy rachunek zespolony, funkcje wielu zmiennych itd. wykraczając daleko poza standardowy program szkoły średniej nie mówiąc o bieżącym programie klasy pierwszej (syn jest na profilu matematyczno-fizycznym).
Okazało się, że cały swój wolny czas poświęca na rozwiązywanie zadań matematycznych, robi to z pasją i ciekawością, wyłącznie kierowany wewnętrzną motywacją, a wiedzę zdobywa samodzielnie korzystając z portali matematycznych w internecie. Nie jestem w stanie dokładnie zweryfikować jego aktualnej wiedzy, lecz przeglądając jego zapisane zeszyty (zapisał sześć grubych zeszytów akademickich), stosuje tam metody, które pamiętam ze studiów.

Syn nie chce się tym chwalić i musiałem się mocno postarać, żeby pozwolił mi opowiedzieć o tym jego nauczycielce matematyki. Aktualnie nie jest zainteresowany angażowaniem się w zawody, olimpiady i inne rywalizacje i ja to bardzo szanuje – może kiedyś przyjdzie na to czas. Po rozmowie z nauczycielką odniosłem wrażenie, że szkoła nie ma gotowych rozwiązań na takie przypadki, równocześnie nauczycielka z dużym stażem potwierdziła, że nie spotkała się z tym wcześniej, więc raczej nie powinno to dziwić.

Zdaję sobie sprawę, że matematyka jest trudną dziedziną nauki, gdzie wiedzę trzeba budować w sposób usystematyzowany i chciałbym pomóc synowi to osiągnąć, podtrzymać palący się płomień, aby mógł wyciągnąć jak najwięcej korzyści dla siebie. Dlatego niezależnie od tego jak szkoła postanowi pomóc, szukam dodatkowych pomysłów i inspiracji. Dobrym pomysłem wydaje się być wsparcie mentora, który podjąłby się pomocy bez nadmiernej presji i z utrzymaniem radości z nauki, równocześnie sprawdzając jego aktualny poziom wiedzy, aby na tej podstawie zaproponować odpowiedni program indywidualnego nauczania. Rozważam również możliwość współpracy z lokalnymi uniwersytetami lub wyższymi uczelniami, gdzie mogą być dostępne programy dla wybitnie uzdolnionych uczniów. Czy ktoś z Was miał doświadczenie w nawiązywaniu takiej współpracy i mógłby podzielić się wskazówkami? Podkreślam, że nie chcę zrobić z chłopaka „konia wyścigowego”, który by realizował niespełnione ambicje rodziców czy nauczycieli. Chciałbym, aby robił to co mu sprawia przyjemność, ale pod okiem doświadczonego matematyka z takim samym nieprzymuszonym zaangażowaniem jak dotychczas, jednak w sposób przemyślany i usystematyzowany.

Jestem otwarty na wszelkie sugestie i pomysły, które mogą pomóc mojemu synowi w dalszym rozwijaniu jego pasji.

Gdy studiowałem jeszcze na Uniwersytecie Wrocławskim (czyli całkiem niedawno), co roku w grudniu odbywały się tam warsztaty matematyczne Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci. Inne polskie uczelnie też chyba prowadzą te warsztaty. Uczniowie biorą udział w ciekawych wykładach wygłoszonych przez prawdziwych matematyków, a potem mierzą się z ambitnymi listami zadań w kilkuosobowych grupach. Jest to fantastyczna okazja do intensywnego kontaktu nie tylko z samą matematyką, ale i z innymi pasjonującymi się nią rówieśnikami. Wielokrotnie pomagałem prowadzić te warsztaty jako ćwiczeniowiec i mogę je zdecydowanie polecić, niestety nie orientuję się jak wyglądają zapisy na takie zajęcia i w ogóle kwestie formalne.

Oprócz tego KFnRD ma taki program: Z nim już akurat nie miałem nic do czynienia, ale też może warto się nim zainteresować.

Dziękuję za informacje. Poszukam wśród lokalnych uczelni wyższych na początek, bo tak chyba będzie najszybcjej.