wahadło
- neworder
- Użytkownik
- Posty: 364
- Rejestracja: 11 lis 2004, o 11:01
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: MISMaP UW
- Podziękował: 4 razy
- Pomógł: 8 razy
wahadło
Skorzystaj ze wzorów na oscylator harmoniczny:
\(\displaystyle{ F=kx_{1}}\) (\(\displaystyle{ x_{1}}\)=10 cm), stąd otrzymujemy k. Następnie:
\(\displaystyle{ E_{pot}=\frac{kx_{2}^{2}}{2}}\), natomiast:
\(\displaystyle{ E_{kin}=\frac{m\omega_{2}^{2}A^{2}cos^{2}\phi}{2}}\). Wiemy, że:
\(\displaystyle{ x_{2}=Asin\phi}\), stąd szybko: \(\displaystyle{ A^{2}cos^{2}\phi=A^{2}-x_{2}^{2}}\).
Z kolei: \(\displaystyle{ E_{pot}=\frac{m\omega_{2}^{2}A^{2}sin^{2}\phi}{2}=\frac{m\omega_{2}^{2}A^{2}(1-cos^{2}\phi}{2}}\). Teraz wiadomo: wyrażenie \(\displaystyle{ A^{2}cos^{2}\phi}\) zastępujemy wypisanym wyżej równaniem, korzystając z faktu, że energię potencjalną mamy policzoną, wyliczamy A i podstawiamy do wzoru.
Jakby coś było niezrozumiałe, to napisz.
\(\displaystyle{ F=kx_{1}}\) (\(\displaystyle{ x_{1}}\)=10 cm), stąd otrzymujemy k. Następnie:
\(\displaystyle{ E_{pot}=\frac{kx_{2}^{2}}{2}}\), natomiast:
\(\displaystyle{ E_{kin}=\frac{m\omega_{2}^{2}A^{2}cos^{2}\phi}{2}}\). Wiemy, że:
\(\displaystyle{ x_{2}=Asin\phi}\), stąd szybko: \(\displaystyle{ A^{2}cos^{2}\phi=A^{2}-x_{2}^{2}}\).
Z kolei: \(\displaystyle{ E_{pot}=\frac{m\omega_{2}^{2}A^{2}sin^{2}\phi}{2}=\frac{m\omega_{2}^{2}A^{2}(1-cos^{2}\phi}{2}}\). Teraz wiadomo: wyrażenie \(\displaystyle{ A^{2}cos^{2}\phi}\) zastępujemy wypisanym wyżej równaniem, korzystając z faktu, że energię potencjalną mamy policzoną, wyliczamy A i podstawiamy do wzoru.
Jakby coś było niezrozumiałe, to napisz.
- Amon-Ra
- Użytkownik
- Posty: 882
- Rejestracja: 16 lis 2005, o 16:51
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Tczew
- Pomógł: 175 razy
wahadło
Przybliżona siła, powodująca powrót do stanu równowagi, dana jest wzorem:
\(\displaystyle{ \large F=-\frac{mg}{l}x_{max}}\)
Siła ta równa jest sile, która odchyla wahadło z położenia równowagi i utrzymuje je w takim stanie, by potem umożliwić swobodny ruch; współczynnik "sprężystości" tej siły:
\(\displaystyle{ \large k=\frac{mg}{l}=\frac{F}{x_{max}}}\)
Energia potencjalna przy odchyleniu równym \(\displaystyle{ x=5\,cm=\frac{1}{2}x_{max}}\) wynosi:
\(\displaystyle{ E_p =\frac{kx^2}{2}=\frac{Fx^{2}}{2x_{max}}=\frac{Fx_{max}}{8}}\)
Energię kinetyczną uzyskujemy z zasady zachowania energii - suma energii potencjalnej i kinetycznej wahadła nie zmienia się w czasie:
\(\displaystyle{ \frac{Fx_{max}}{2}+0=\frac{Fx_{max}}{8}+E_k \\ E_k =\frac{3}{8}Fx_{max}}\)
\(\displaystyle{ \large F=-\frac{mg}{l}x_{max}}\)
Siła ta równa jest sile, która odchyla wahadło z położenia równowagi i utrzymuje je w takim stanie, by potem umożliwić swobodny ruch; współczynnik "sprężystości" tej siły:
\(\displaystyle{ \large k=\frac{mg}{l}=\frac{F}{x_{max}}}\)
Energia potencjalna przy odchyleniu równym \(\displaystyle{ x=5\,cm=\frac{1}{2}x_{max}}\) wynosi:
\(\displaystyle{ E_p =\frac{kx^2}{2}=\frac{Fx^{2}}{2x_{max}}=\frac{Fx_{max}}{8}}\)
Energię kinetyczną uzyskujemy z zasady zachowania energii - suma energii potencjalnej i kinetycznej wahadła nie zmienia się w czasie:
\(\displaystyle{ \frac{Fx_{max}}{2}+0=\frac{Fx_{max}}{8}+E_k \\ E_k =\frac{3}{8}Fx_{max}}\)
-
- Użytkownik
- Posty: 3393
- Rejestracja: 29 sty 2006, o 14:15
- Płeć: Mężczyzna
- Podziękował: 466 razy
- Pomógł: 197 razy
wahadło
mam jeszczę wielką prośbę, bo nie za bardzo wiem jak wyliczyłeś tą energię kinetyczną...
jakoś dziwny wydaje mi się ten wzór na zasadę zachowania energii, mógłbyś mi go wyjaśnić.
jakoś dziwny wydaje mi się ten wzór na zasadę zachowania energii, mógłbyś mi go wyjaśnić.
- Amon-Ra
- Użytkownik
- Posty: 882
- Rejestracja: 16 lis 2005, o 16:51
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Tczew
- Pomógł: 175 razy
wahadło
Wychodzisz z założenia, iż, jeżeli tylko drgania możemy początkowo uznać za nietłumione (brak np. dekrementu tłumienia), całkowita energia takiego układu nie zmienia się. Dla wahadła matematycznego przy założeniu małych wychyleń radialnych z położenia równowagi uznaje się, że siła powodująca powrót do położenia równowagi jest przyłożona do wahadła równolegle do powierzchni Ziemi, stąd staje się ona siłą sprężystości, dzięki której drgające wahadło posiada dwa rodzaje energii - kinetyczną (największa jest wtedy, gdy wahadło przechodzi przez położenie równowagi) i potencjalną sprężystości (maksymalną przy maksymalnym wychyleniu), równą \(\displaystyle{ \frac{kx^2}{2}}\).
Odchylając wahadło o pewien odcinek spowodowano dostarczenie mu energii potencjalnej, która - dzięki sile sprężystości - przetransformowana zostanie na energię kinetyczną podczas ruchu. Wychylenie, jakiemu poddano wahadło jest jednocześnie jego największym możliwym wychyleniem \(\displaystyle{ x_{max}}\), gdyż złamalibyśmy zasadę zachowania energii, gdybyśmy przyjęli, że wahadło może wychylić się o więcej, niż \(\displaystyle{ x_{max}}\). Stąd maksymalna siła powodująca powrót do położenia równowagi równa będzie \(\displaystyle{ F_{max}=kx_{max}=F}\), gdzie F dane jest w zadaniu. Stąd wyznaczasz współczynnik k, równy \(\displaystyle{ \frac{F}{x_{max}}}\), obliczasz całkowitą energię dla obu wychyleń (maksymalnego i jego połowy), porównujesz je, zauważając, że na całkowitą energię przy wychyleniu maksymalnym składa się jedynie energia potencjalna sprężystości, a w drugim położeniu energia potencjalna i kinetyczna.
Odchylając wahadło o pewien odcinek spowodowano dostarczenie mu energii potencjalnej, która - dzięki sile sprężystości - przetransformowana zostanie na energię kinetyczną podczas ruchu. Wychylenie, jakiemu poddano wahadło jest jednocześnie jego największym możliwym wychyleniem \(\displaystyle{ x_{max}}\), gdyż złamalibyśmy zasadę zachowania energii, gdybyśmy przyjęli, że wahadło może wychylić się o więcej, niż \(\displaystyle{ x_{max}}\). Stąd maksymalna siła powodująca powrót do położenia równowagi równa będzie \(\displaystyle{ F_{max}=kx_{max}=F}\), gdzie F dane jest w zadaniu. Stąd wyznaczasz współczynnik k, równy \(\displaystyle{ \frac{F}{x_{max}}}\), obliczasz całkowitą energię dla obu wychyleń (maksymalnego i jego połowy), porównujesz je, zauważając, że na całkowitą energię przy wychyleniu maksymalnym składa się jedynie energia potencjalna sprężystości, a w drugim położeniu energia potencjalna i kinetyczna.
-
- Użytkownik
- Posty: 3393
- Rejestracja: 29 sty 2006, o 14:15
- Płeć: Mężczyzna
- Podziękował: 466 razy
- Pomógł: 197 razy
wahadło
mam jeszcze jedno pytanie co do ruchu harmonicznego więc nie będę zakładał nowego tematu mianowicie:
Ile razy zmieniło się wychylenie punktu drgającego w ruchu harmonicznym, jeżeli faza ruchu wzrosła od wartości \(\displaystyle{ \frac{\pi}{6}}\) do wartości \(\displaystyle{ \frac{\pi}{3}}\)
Ile razy zmieniło się wychylenie punktu drgającego w ruchu harmonicznym, jeżeli faza ruchu wzrosła od wartości \(\displaystyle{ \frac{\pi}{6}}\) do wartości \(\displaystyle{ \frac{\pi}{3}}\)
Ostatnio zmieniony 22 maja 2006, o 20:05 przez mat1989, łącznie zmieniany 1 raz.
- PawelJan
- Użytkownik
- Posty: 971
- Rejestracja: 18 sie 2005, o 12:11
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Oleszyce/Kraków
- Pomógł: 209 razy
wahadło
Widzę że nie zrozumiałeś, o co mi chodzi... jak coś może wzrosnąc od 90° do 60°?
Obliczenia zrobisz sam - narysuj sobie okrąg - to będzie Twój wskaźnik fazy - punkt porusza się (drga) pionowo wokół środka okręgu. Kiedy jest na środku - jego faza wynosi 0, kiedy u góry maksymalnie - pi/2, z powrotem na środku - pi, na dole - 1,5pi. Nasz kąt odczytujemy, podróżując po okręgu od prawego jego "wierzchołka" w lewo do góry, razem z punktem materialnym podróżującym od środka do góry, spotykamy się w "wierzchołku" górnym okręgu - Ty zakreśliłeś po nim kąt pi/2, zaś nasze ciało "drgnęło" do maksymalnego wychylenia z położenia równowagi.
Widzisz, że wychylenie dla fazy pi/2 to po prostu amplituda A - zaś dla pi/3 - odpowiednio mniej, narysuj sobie na okręgu kąt od 0 do pi/3 i oblicz z funkcji trygonometrycznych, jakiemu pionowemu wychyleniu ze środka okręgu odpowiada pi/3 (oczywiście za pomocą A).
Obliczenia zrobisz sam - narysuj sobie okrąg - to będzie Twój wskaźnik fazy - punkt porusza się (drga) pionowo wokół środka okręgu. Kiedy jest na środku - jego faza wynosi 0, kiedy u góry maksymalnie - pi/2, z powrotem na środku - pi, na dole - 1,5pi. Nasz kąt odczytujemy, podróżując po okręgu od prawego jego "wierzchołka" w lewo do góry, razem z punktem materialnym podróżującym od środka do góry, spotykamy się w "wierzchołku" górnym okręgu - Ty zakreśliłeś po nim kąt pi/2, zaś nasze ciało "drgnęło" do maksymalnego wychylenia z położenia równowagi.
Widzisz, że wychylenie dla fazy pi/2 to po prostu amplituda A - zaś dla pi/3 - odpowiednio mniej, narysuj sobie na okręgu kąt od 0 do pi/3 i oblicz z funkcji trygonometrycznych, jakiemu pionowemu wychyleniu ze środka okręgu odpowiada pi/3 (oczywiście za pomocą A).
- PawelJan
- Użytkownik
- Posty: 971
- Rejestracja: 18 sie 2005, o 12:11
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Oleszyce/Kraków
- Pomógł: 209 razy
wahadło
Faza powie, jakie jest aktualne położenie ciała w ruchu drgającym względem położenia równowagi, można rzec.
Częstość - jak prędkość kątowa, kąt zakreślony w czasie, 2pif albo 2pi/T. Widać ją na naszym okręgu, jak go obiegasz dookoła.
Częstość - jak prędkość kątowa, kąt zakreślony w czasie, 2pif albo 2pi/T. Widać ją na naszym okręgu, jak go obiegasz dookoła.
-
- Użytkownik
- Posty: 1330
- Rejestracja: 10 paź 2004, o 13:30
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: Suchedniów
- Pomógł: 104 razy
wahadło
Częstość drgań to ilość cyklów (czyli pełnych drgnięć) na sekundę. Jeśli chodzi o parametry opisujące ruch harmoniczny tego typu to mamy:
Częstość oznaczana \(\displaystyle{ f}\) lub \(\displaystyle{ \nu}\) (literka grecka ni - ludzie starszej daty czasem mowia "niu") - ilość cyklów na sekundę wyrażana w hercach (\(\displaystyle{ 1 \rm{Hz} = 1 \frac{1}{\rm{s}}}\)).
Okres \(\displaystyle{ T}\)- czas wykonania pełnego cyklu, w jednostkach czasu czyli np. sekundach, związana z częstością zależnością: \(\displaystyle{ T = \frac{1}{\nu}}\),
Pulsacja (częstość kołowa) - \(\displaystyle{ \omega = 2\pi\nu = \frac{2\pi}{T}}\).
Funkcje trygonometryczne mają okresy w których jest \(\displaystyle{ \pi}\), dlatego wprowadza się pulsację dla wygody - wzory ładniej wyglądają;)
edit - ups PawelJan mnie ubiegl
Ups, no tak, tyle, ze mamy zamet terminologiczny - jedni mowia czestosc na pulsacje, a inni na 1/T, i ciezko tu do ladu dojsc
Częstość oznaczana \(\displaystyle{ f}\) lub \(\displaystyle{ \nu}\) (literka grecka ni - ludzie starszej daty czasem mowia "niu") - ilość cyklów na sekundę wyrażana w hercach (\(\displaystyle{ 1 \rm{Hz} = 1 \frac{1}{\rm{s}}}\)).
Okres \(\displaystyle{ T}\)- czas wykonania pełnego cyklu, w jednostkach czasu czyli np. sekundach, związana z częstością zależnością: \(\displaystyle{ T = \frac{1}{\nu}}\),
Pulsacja (częstość kołowa) - \(\displaystyle{ \omega = 2\pi\nu = \frac{2\pi}{T}}\).
Funkcje trygonometryczne mają okresy w których jest \(\displaystyle{ \pi}\), dlatego wprowadza się pulsację dla wygody - wzory ładniej wyglądają;)
edit - ups PawelJan mnie ubiegl
Ups, no tak, tyle, ze mamy zamet terminologiczny - jedni mowia czestosc na pulsacje, a inni na 1/T, i ciezko tu do ladu dojsc
Ostatnio zmieniony 22 maja 2006, o 18:42 przez liu, łącznie zmieniany 1 raz.